به اندازه ی کافی در مورد اهمیت و ضرورت ایجاد خط منوریل در تهران بحث های کارشناسی شده  بخصوص در سال 82 مهندسان وکارشناسان نظرات خوبی در این زمینه ارائه کردند واز جمله در خصوص هزینه ها ی منوریل که به مراتب ارزانتر از پروژه ی مترو می باشد و این مقایسه نیز به معنای این نمی باشد که ادامه ی پروژه ی مترو ضرورتی ندارد بلکه هر کدام از این طرح ها در جای خودش لازم می باشد و حتی می تواند مکمل هم نیز باشد . اما از حاصل همه ی بحث ها این نتیجه بدست می آید که طرحی با آن همه اهمیت صرفا بخاطر بازی های سیاسی معطل مانده .

موضوعی که به شدت عملکرد شورای شهر تهران را زیر سوال برده  و می بایست مایه ی عبرت برای شهروندان تهرانی باشد ، جایگاهی که می باید در آنجا متخصصین با گرایش های شهر سازی و مهندسین عمران و تخصص های لازم حضور داشته باشند ، محلی شده برای حضور چهره های ورزشی یا کسانی که تخصص کافی برای نظارت وارائه ی طرح های عمرانی ندارند .

شاید برخی بگویند که برای امور ورزشی می باید چند نفر ورزش کار هم در شورای شهر باشند ولی یک شورای تخصصی می تواند در کمیسیون های خود از افراد صاحب نظر دعوت کند .

           بهر حال ضعف شورای شهر موجب می شود که مردم برای حل مشکلات شهری در انتخابات بعدی دقت بیشری بکنند که افراد متخصص ومتعهد را که هم کار بلد باشند و هم امین ، انتخاب کنند .

در حال حاضر مردم بخاطر مشکلات پیش آمده بخاطر ترافیک از شورای شهر تهران بیشتر انتظار دارند که از نزدیک با آنها در ارتباط باشند و طرح های فعلی مانند آنچه که در اتوبان افسریه در حال اجراست بیشتر ثابت می کند که چقدر راه اندزی پروژه ی  قطارهوایی در تهران ضروری است ، طرحی که بخاطر سیاسی کاری برخی مسئولین از جمله شهردار فعلی تهران تعطیل شده و متأسفانه یک روزی هم مجبور خواهند شد که تمام گارد های نصب شده در اتوبان افسریه را جمع آوری کنند .

       این نکته خیلی جالب توجه است که افرادی مانند محسن  هاشمی مدیر عامل شرکت مترو تهران می گوید که منوریل در مقایسه با مترو واتوبوس  و تراموا در رتبه ی چهارم می باشد!!!که تازه آنهم در خطوط نمایشگاهی و فرودگاه مورد استفاده قرار می گیرد!!!  چقدر این سخن غیر کارشناسی وبیشتر سیاسی می باشد . آنچه مسلم است در این بین مصالح مردم است که قربانی سیاسی بازی آقایان می شود .

از طرفی این  بحثی را که برخی مطرح می کردند از ترن هوایی در دنیا استقبال زیادی نشده ، صرف نظر از اینکه این سخن علمی وکارشناسانه نمی باشد ، با واقعیت های بیرونی نیز  منطبق نمی باشد . بدلیل اینکه بر فرض که در دنیا خیلی استقبال نشده باشد این دلیل بر بی اهمیت بودن منوریل در شهر تهران نمی باشد زیرا ممکن است که بافت یک کلان شهری از اول روی اصولی باشد که نیازی به این وسیله نباشد این موضوع چه ربطی به نیازهای شهر ما دارد؟!

وحال آنکه در واقعیت بیرونی وقتی به کشورهای صنعتی نگاه کنیم برخلاف نظر برخی سیاسیون ، با استقبال خوبی هم مواجه شده است. البته جای امیدواری است که این طرح بدور از سیاسی بازی و واقع بینانه در شهر تبریز در دست بررسی می باشد.

نکته ی قابل تأمل در توجیه برخی مخالفین طرح این است که می گویند : ایجاد منوریل با مخالفت  سازمان های حامی میراث فرهنگی مواجه می شود ! این آقایان توضیح دهند که وقتی برای توسعه ی یک خیابان ، به فتوای مراجع می توان مسجد را هم خراب کرد همچنانکه در اتوبان شهید محلاتی مسجد سنگی را تخریب کردند پس چرا برای حل مشکل مردم و بحران ترافیک احیانا یکی یا دوتا ساختمان میراث فرهنگی را نمی توان تخریب کرد ؟!  اگر مشکل ترافیک یکی از بزرگترین مشکلات تهران می باشد دیگر یکی یا دوتا ساختمان میراث فرهنگی چه اهمیتی در مقابل حل مشکل مردم دارد؟

کسانی هم که می گویند راه اندازی منوریل توجیه اقتصادی ندارد آیا در مورد راه اندازی مترو نیز همین توجیه را بیان کردند ؟ در حالی که می دانیم هزینه ی ایجاد مترو طبق نظر اکثر مهندسین وکارشناسان مربوطه بسیار بیشتر از هزینه ی ایجاد منوریل می باشد ؛ از این گذشته اگر طرحی منافع عمومی دارد و برای خود مردم می باشد دیگرچرا تعلل می کنید ؟! این در حالی است که قطار هوایی از جمله طرح های زود بازده می باشد .

توجه به این نکته می تواند تا حدودی علت مخالفت با طرح ترن هوایی را روشن کند که در زمان قائم مقامی شیخ ساده لوح ، آقای هاشمی رفسنجانی در نماز جمعه بیان کردند که برخی به ما فشار می آورند که ما مترو را می خواهیم چه کنیم ؟! به ما می گفتند مترو یک صنعت لوکس می باشد و ما که اینهمه مشکل اقتصادی داریم و اینهمه بی کار و مستضعف داریم چرا باید اینهمه هزینه برای مترو بپردازیم ؟! که بعدا معلوم  شد که منافقین حرف های خودشان را از زبان ساده لوحان موجه می زدند .

نتیجه ی منطقی : باید آگاه  باشیم که اظهار نظر مخالفین طرح قطار هوایی از روی رقابت های سیاسی یا بدتر از آن مخالفین پیشرف کشور عزیزمان نباشد .